Dertien jaar geleden was Francien één van de eerste slachtoffers van sexting. Het was 2001 toen de toen vijftienjarige Francien verliefd was op 'de knapste jongen van de school', Ingmar. Hij vroeg haar haar borsten te laten zien voor de webcam. De eerste keer weigerde ze, maar toen hij het een tweede keer vroeg en daarbij toegevoegde dat hij alleen thuis was, ging ze overstag. Hierna was hij meteen verdwenen, want zijn vrienden waren er, "hè, hij was toch alleen thuis?" dacht Francien.
De consequenties van Francien's 'versiertruc' waren groot. Een dag later hing de school vol met foto's van haar borsten. Francien vluchtte naar huis en kan zich nog goed herinneren dat ze dacht: "Als ik nu geraakt word door een kogel vind ik het niet eens erg, dan ben ik tenminste van het probleem af". Dat meende ze natuurlijk niet, maar het geeft wel aan wat voor impact het op haar had.
Nu, dertien jaar later, is sexting nog steeds een groot probleem onder jongeren en het is inmiddels strafbaar. Door alle mogelijkheden waarmee we nu foto's en video's kunnen verzenden is het probleem eigenlijk alleen maar groter geworden. Meisjes die slachtoffer worden voelen zich vaak schuldig. Zij denken net als Francien 'Als ik mijn borsten niet had laten zien, dan was het niet gebeurd'. Maar dit is natuurlijk niet de manier waarop je moet denken. De jongens die het in eerste instantie vragen en daarna de beelden verspreiden, die zouden zich schuldig moeten voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten