Oek de Jong wint Boekenbon Literatuurprijs 2020

Oek de Jong is de winnaar van de Boekenbon Literatuurprijs 2020, voor zijn roman Zwarte schuur.  De Jong ontvangt een bedrag van 50.000 euro voor „een boek dat beschouwd mag worden als een toonbeeld van de rijkdom en reikwijdte van de literaire roman”, aldus de jury.

„Met zijn geconcentreerde, sterk psychologische aanpak heeft Oek de Jong een mens en een decor neergezet die de lezer moeiteloos opeisen en dwingt om na te denken over de dunne lijn tussen seksualiteit en agressie, mannelijke identiteit en de al dan niet genezende kracht van kunst”, zei de jury verder.

Zeeuwse platteland

Het is de eerste keer dat Oek de Jong (1952) een van de grote twee Nederlandse romanprijzen ontvangt – de Boekenbon Literatuurprijs is de opvolger van wat ooit de AKO Literatuurprijs was. Voor de Libris Literatuurprijs was Zwarte schuur dit jaar eveneens genomineerd, maar die werd gewonnen door Uit het leven van een hond van Sander Kollaard.

De psychologische roman Zwarte schuur vertelt het verhaal van een geroemde kunstenaar die op gevorderde leeftijd teruggeworpen wordt in de herinneringen aan een noodlottig voorval in zijn jeugd op het Zeeuwse platteland, waarbij door zijn toedoen een meisje om het leven kwam. De schuldgevoelens, ontdekt Maris Coppoolse als zestiger, vergezelden hem zijn hele leven, beïnvloedden zijn liefdesrelaties en zijn opvattingen van mannelijkheid. Zwarte schuur is zowel een actueel verhaal over mannelijke macht en een soeverein tijdloos verhaal over hoe een mens bepaald wordt. De jury noemde het bovendien „een roman die de lezer aan het werk zet en aanmoedigt tot interpretatie en discussie”.

Te leen in onze Mediatheek:-)

Cadeau van de bibliotheek in november

Een goed boek brengt gesprekken op gang en verbindt lezers met elkaar. In november leest heel Nederland daarom één boek: Het zwijgen van Maria van Judith Koelemeijer. Elke familie heeft zijn verhalen. In Het zwijgen van Maria Zachea vertellen twaalf broers en zussen het ware verhaal van hun familie. Deze literaire non-fictie van Judith Koelemeijer krijg je in november cadeau van de bibliotheek (zodra deze natuurlijk weer open zijn voor publiek).

HET ZWIJGEN VAN MARIA ZACHEA

De oude moeder heeft een hersenbloeding gehad en hult zich sindsdien in een mysterieus stilzwijgen. Ze wordt verzorgd door haar twaalf kinderen. Wat weten die kinderen van hun moeder? Wat weten ze eigenlijk van elkaar? Hoe kijken ze terug op hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig? Met hun familiegeschiedenis ontvouwt zich de geschiedenis van Nederland in de twintigste eeuw.

Judith Koelemeijer (1967) debuteerde in 2001 met Het zwijgen van Maria Zachea, waarmee zij de NS Publieksprijs won en waarvan meer dan 300.000 exemplaren werden verkocht. Ook haar volgende boeken, Anna Boom en het autobiografische Hemelvaart, werden bestsellers. Sinds een aantal jaren werkt zij aan de biografie van Etty Hillesum. Judith Koelemeijer woont in Amsterdam met haar man en twee kinderen.

Docu Harry Mulisch - schepper van zichzelf

Tien jaar na de dood van schrijver Harry Mulisch gaat regisseur Coen Verbraak op zoek naar de persoon achter de schrijver, door in Mulisch' oude werkkamer met intimi te praten. Klik om de docu terug te bekijken op onderstaande link. 

Onaangeroerd
Op 30 oktober 2010 stierf Harry Mulisch. Zijn werkkamer in Amsterdam is sinds die dag onaangeroerd gebleven. Daar schreef hij de klassiekers als 'Het Stenen Bruidsbed', 'De Aanslag' en 'De Ontdekking van de Hemel'.

Fidel Castro
Coen Verbraak gaat op zoek naar de persoon achter de schrijver. Hoe was hij als vader en echtgenoot? Waarom had hij zoveel sympathie voor Fidel Castro en is het waar dat hij meer van teckels hield dan van mensen?

Gesprekspartners
Verbraak spreekt onder anderen met Adriaan van Dis, Jeroen Krabbé, Remco Campert, Mulisch' dochter Anna en zijn partner Kitty Saal. Ook komt de schrijver zelf volop aan het woord via archiefbeelden, waarvan sommige nooit eerder zijn vertoond.

De Weddenschap

Stichting Lezen heeft Jeangu Macrooy, Famke Louise en DIO uitgekozen als leescoaches voor het jubileumjaar van De Weddenschap. Bij De Weddenschap gaan drie BN’ers de weddenschap aan om maar liefst drie boeken te lezen in een half jaar in de hoop dat ook veel leerlingen in het VMBO dat goede voorbeeld zullen volgen. In 2019 deden er 76 scholen en zo’n 2500 leerlingen aan mee.

Famke Louise, die deze week haar faam als influencer meer dan waar maakte, is niet zo’n lezer. Omdat we bij Tzum graag aan leespromotie doen hebben we de promotieteksten van deze influencer uitgetikt.

Hoi, mijn naam is Famke Louise en misschien kennen jullie mij wel van mijn muziek of tv. En ik doe mee aan De Weddenschap. En waarom ik meedoe aan deze weddenschap is omdat ik eigenlijk helemaal niet van lezen hou. Maar lezen schijnt dus heel leuk te zijn. Zoals veel mensen tegen me zeggen: ‘Lezen is wel goed voor je.’ Ja, vind ik eigenlijk ook dat ik het vaker moet doen, dus daarom doe ik mee aan deze weddenschap.

Nou, het eerste boek wat [sic] ik heb gekozen die [sic] heet Dubbelleven en het gaat dus eigenlijk over een meisje die [sic] zichzelf verliest in de liefde, dus het gaat eigenlijk soort over loverboys. Vind ik vooral heel goed om te lezen, maar ook heel interessant, want het is spannend en het vertelt ook echt iets en ik ben natuurlijk tegen onderdrukking. Nou, ik vind het gewoon heel interessant, want ik hou gewoon van realistische boeken en ja dit is gewoon wel een dagelijks probleem. Het is gewoon spannend, dus ik ga het gewoon lezen. Leuk.

Het volgende boek wat [sic] ik ga lezen heet Roes en dit boek gaat over erbij horen. Iedereen wil erbij horen, op school. Maar wat doe je als je erbij wilt horen? Tegenwoordig, gewoon eh, ja weet je, een lachgasballontje of een blowtje of drinken. Je zou eigenlijk ook een soort van groepsdrukachtig verhaal en het interesseerde me wel heel erg omdat het namelijk in het echt ook zo gaat. Ik denk dat ik hier ook heel veel van kan leren, dus daarom heb ik het boek Roes gekozen.

Nou, het volgende boek wat [sic] ik ga lezen die [sic] heet Nouri en het was voor mij geen moeilijke keus. Ik zag dit boek en ik was sowieso heel erg geraakt door zijn verhaal, want het is gewoon iemand die met heel erg veel passie zijn werk deed en datgene wat hij leuk vond en dat inspireert mij gewoon heel erg. Voor mij was het eigenlijk gelijk: ik neem dit boek en ik ga deze [sic] lezen. Ja, ik denk dat ik ook ga starten met dit boek.

Dus, doe mee aan De Weddenschap. 

Een aantal van deze boeken zijn te leen in onze Mediatheek en de rest op heel korte termijn beschikbaar:-)

 Famke Louise leest:

Dubbelleven – Chinouk Thijssen
Roes – Caja Cazemier
Abdelhak Nouri – Khalid Kasem

Jeangu Macrooy leest:
Confettiregen – Splinter Chabot
Echte Amerikaanse jongens – Jason Reynolds
Leugenaar leugenaar – Herman van de Wijdeven

Dio leest:
De vegetariër – Han Kang
Land van dadels en prinsen – Frank Nellen
Norwegian wood – Haruki Murakami

Hou houdbaar is het werk van Harry Mulisch?

Hoe houdbaar is het werk van Harry Mulisch? Tien jaar na zijn dood scoort de schrijver nog altijd goed, al lijken zijn symboliek en zijn vrouwelijke personages ietwat achterhaald.

Als een auteur sterft, sterft vaak ook zijn publiek. Harry Mulisch onttrekt zich tot dusver aan die wetmatigheid. Tien jaar na zijn dood, op 30 oktober 2010, wordt hij nog steeds verrassend veel gelezen. Dat geldt niet voor zijn hele oeuvre, maar een paar boeken lijken de tand des tijds te doorstaan.

Vooral zijn bestsellers ‘De Aanslag’ (1982) en ‘De ontdekking van de hemel’ (1992) verkopen nog goed, zegt uitgeverij De Bezige Bij. De andere leverbare titels – ‘Siegfried’, ‘De zaak 40/61’, ‘Het stenen bruidsbed’, ‘De elementen’, ‘De procedure’ en ‘Twee vrouwen’ – zakken wat in.

Fysieke en onlinebibliotheken tonen grofweg hetzelfde beeld. Landelijk wordt Mulisch elke dag nog tientallen keren uitgeleend, meldt de Koninklijke Bibliotheek. De Openbare Bibliotheek in Amsterdam telde vorig jaar 731 Mulisch-uitleningen. De Aanslag blijft veruit zijn meest geleende roman.

Op de leeslijst

Ook onder middelbare scholieren is de auteur nog springlevend. Jeroen Dera, letterkundige aan de Nijmeegse Radboud Universiteit, bestudeerde drie jaar geleden de leeslijst van ruim 1600 havo- en vwo-scholieren. In de top-30 van populairste boeken had Mulisch maar liefst drie noteringen. De Aanslag, gelezen door een kwart van de leerlingen, prijkte hoog bovenaan op de tweede plaats. Daarna volgden Twee vrouwen (19de plaats) en Siegfried (gedeeld 30ste).

De aanhoudende populariteit van deze Mulisch-titels in het onderwijs valt goed te verklaren. Dera: “De Aanslag is verhalend, toegankelijk en spannend. Leerlingen waarderen het bovengemiddeld hoog, met een ruime zeven. Twee vrouwen is laatst heruitgegeven in de reeks ‘Nederland leest’ en is dus overal beschikbaar – ook in de boekenkast van ouders. En Siegfried gaat over het fascinerende idee dat Hitler een zoon had. Daar krijg je scholieren wel warm voor.”

En hoe zit het met Mulisch’ concurrenten Willem Frederik Hermans en Gerard Reve, met wie hij ‘de grote drie’ vormde? Ook Hermans blijft in het onderwijs overeind. Hij staat twee keer in de leeslijsttop-30, met ‘De donkere kamer van Damokles’ en ‘Het behouden huis’. Reve komt daarentegen helemaal niet op de hitlijst voor; slechts 31 leerlingen lazen zijn bekendste roman ‘De Avonden’. “Dat cultboek is stilistisch zwaar en is niet plotgedreven, wat voor leerlingen onconventioneel is”, verklaart Dera. “En voor Reve’s ironie zijn de meeste 17-jarigen nog niet rijp.”

Nieuwe roman Marieke Lucas Rijneveld

Met de avond is ongemak vestigde Marieke Lucas Rijneveld definitief haar naam als groot schrijver. Het romandebuut haalde de longlist van de Libris Literatuurprijs. Kun je nagaan hoe betrekkelijk het prijzencircus is, want een paar weken terug sleepte ze als eerste Nederlandse schrijver de International Bookerprize in de wacht.

Rijneveld begon als dichter en viel meteen al op. Haar debuut werd bekroond met de C. Buddingh’ Prijs. Ze werd door de Volkskrant aangewezen als literair talent van het jaar. Ze heeft een bijzondere baan voor een schrijver. Ze werkt op een boerderij.

Rijneveld werd groot in een boerengezin. Hopelijk was het daar iets gezelliger dan in De avond is ongemak, want dit boek is even schitterend als beklemmend. In dit boek beschrijft hoofdfiguur Jas de stille ontreddering in het gezin nadat een van de broers omkomt. Ook in Mijn lieve gunsteling is het boerenbedrijf het decor. Van een broeierige liefdesgeschiedenis tussen een vee-arts en een boerendochter.

Auteur van de maand Simone van der Vlugt

 

Simone van de Vlugt schrijft naast jeugdboeken ook voor volwassenen. Haar nieuwste historische roman De Kaasfabriek is net verschenen. Reden om haar deze maand in het zonnetje te zetten. Hierboven een selectie van haar boeken voor volwassenen en aanwezig in onze Mediatheek:-)

 Nationale Broer en Zus Dag

Op 30 September is het Broerzusdag. Geef op deze dag wat extra aandacht aan je broer of zus!

In de collectie hieronder vind je een aantal boeken waarin de band tussen broers en zussen het belangrijkste thema is. 

Waarom jongeren minder lezen

 De Boekenweek voor Jongeren moet jonge mensen weer aan het lezen krijgen. Maar waaróm lezen ze minder dan vroeger? Niet omdat ze er te lui voor zijn, schrijft Charlotte Remarque (22). Het is eerder andersom: het boek is slachtoffer van hun optimaliseringsdrift.

Ik ben Charlotte, 22 jaar en omringd door jonge, slimme mensen, die academisch zijn of worden geschoold. Boekenwurmen, zou je denken. Maar lezen lijken ze nauwelijks te doen, en nagenoeg geen van hen leest romans. Hoe komt dat?

Een vaak geopperde reden is de digitalisering van vermaak. De trek van het blauwe licht. Mensen van mijn leeftijd zouden een beperkte aandachtsspanne hebben en zich niet kunnen concentreren op iets langers dan een filmpje op TikTok (30 seconden). Daar is ongetwijfeld iets van waar. Onze breinen zijn door het smartphonescherm geconditioneerd geraakt om snelle prikkels op te schrokken als waren het snoepjes. 

Dan is er het argument dat ik vooral hoor van de generatie onder mij, mijn broertje van 16 (generatie Z): dat veel Netflixseries inmiddels beter zijn dan boeken. Die series vertellen óók een verhaal, maar dan met alle toeters en bellen van een visueel medium. Hier valt ook niet over te twisten. Televisieseries zijn geen dom entertainment. Zeker sinds streamingdiensten hele seizoenen tegelijk online zetten, bootsen ze steeds meer de vertelvorm van de roman na. Series hoeven niet, zoals vroeger, iedere week de kijker te herinneren aan het plot. Ze zijn makkelijk terug te kijken. Ze kunnen daardoor grootse verhalen vertellen, net als romans dat kunnen.

Maar waar de tieners van nu veel vaker het boek zonder schaamte links laten liggen, zit dat anders met millennials (grofweg: de twintigers en dertigers). Die willen nog wel lezen. Of ze vinden dat ze het eigenlijk wel zouden moeten. In ieder geval willen ze lezend worden gezien.

Lezen is uit, maar boeken zijn in. Het scherm trekt, maar we verafgoden het boek nog steeds, misschien wel meer dan ooit. We hebben het gevoel dat lezen belangrijk is, dat er van alles is dat we gelezen moeten hebben.

Bildung

Ik vroeg een vrouw die al dertig jaar in het boekenvak werkt wat ik nou moest hebben gelezen. Verontwaardigd keek ze me aan. ‘Wat je moet hebben gelezen? Niks, als je maar niet stopt met lezen.’

Ze vertelde dat je pas écht een intellectuele ontwikkeling doormaakt als je jarenlang romannetjes ligt te lezen in je studentenkamer. Maakt niet uit wat, gewoon, wat je leuk vindt. ‘Als je maar gestaag doorleest, kom je alles wel een beetje tegen. Onopgemerkt telt het bij elkaar op en word je steeds meer mens. Dat noemen we dan bildung. Bedank me maar over dertig jaar.’

Leuk en aardig, dacht ik. Maar wat kan ik lezen om nu resultaat te zien? Waar kan ik jarenlange gestage menswording op mijn cv zetten? Ik heb helemaal geen tijd voor bildung.

Misschien is dit de crux, hét verschil met vroeger, met haar generatie: dat wij het boek niet meer beschouwen als bron van vermaak, maar bovenal als middel tot een doel. Informatie. Eruditie. Reputatie.

Een studiegenoot van mij houdt al jaren vol dat fictie tijdverspilling is. Met non-fictie ligt het anders, volgens hem. Daar léér je tenminste iets van. Jarenlang legde hij zichzelf een houterig geschreven wereldgeschiedenis op. Die zeulde hij mee van café naar college naar studentenkamer. Erin lezen deed hij niet, dat ding was onleesbaar. Zijn kennis nam niet toe; het enige wat toenam was zijn schuldgevoel.

Snel en optimaal

Daar zit het euvel. Mijn generatie is gefixeerd op het optimaliseren van tijd. Productiviteit, of op zijn minst het streven naar productiviteit, is deze cv-oppoetsende, stagelopende burn-outgeneratie eigen. Waar die mentaliteit vandaan komt, daarover kun je boeken vol speculeren. Bindend studieadvies, de wedloop die de freelancewereld met zich meebrengt, een onverbiddelijke arbeids- en woningmarkt, of toch gewoon weer smartphoneschermpjes. De druk is hoog om iedere minuut nuttig in te vullen.

De gamification die we kennen van stappentellers en productiviteitsapps is ook richting het lezen gewoekerd. Op een e-reader staat onderin hoelang het nog duurt tot je het boek uit hebt, als een routebeschrijving. ‘Tijd tot einde hoofdstuk: 12 minuten. Tijd tot einde boek: 4 uur en 28 minuten.’ Het instinct om te winnen neemt je over en je gaat jakkeren – van die 4 uur en 28 minuten kunnen we wel wat afschaven! Advertenties voor luisterboek-apps spelen in op de schaarste van tijd: luister een hoofdstuk terwijl je strijkt, forenst of hardloopt. Vergeet niet de reclames voor speed reading-cursussen die je overal tegenkomt. 70 woorden per minuut? Daar kunnen we 120 van maken.

Het lezen moet niet alleen snel, het boek zelf moet ook optimaal zijn. Aan de bestsellerlijsten kun je aflezen wat de jonge, slimme lezer nog trekt: Yuval Harari, Rutger Bregman. Aan de ene kant sterft boekensnobisme uit en aan de andere kant vinden we het belangrijk om geïnformeerd over te komen. De zucht naar het informatiefste boek dempt logischerwijs de interesse in fictie, waarvan de toegevoegde waarde niet onmiddellijk helder is. We willen niet stukje bij beetje mens worden, we willen de geschiedenis van de mensheid in één keer kunnen kopen.

Angsten

De boeken spelen in op de angsten van deze generatie. Ze bieden een one-stop shop voor al onze behoeften, voor de jonge intellectueel die geen tijd heeft voor bildung: het wereldbeeldverschuivende, allesbevattende non-fictieboek dat je gelezen móét hebben. Ik heb niets tegen dit soort boeken, maar de taal (Everything you need to know about… This will change your entire view on…) en de marketing spelen bewust of onbewust in op de behoefte om van lezen een productieve activiteit te maken. Dat geldt ook voor de vliegveldbestseller over not giving a fuck, de optimalisatiegoeroes achter Flow, The Power of Habit en zelfs Jordan Peterson – het zijn boeken voor deze tijd, omdat ze beloven om in één klap je leven te veranderen.  Dit zijn de proteïneshakes van de boekenwereld. Koken of kauwen hoeft niet, voedingswaarde is gegarandeerd.

Deze houding tegenover leven en lezen – dat er een optimale, efficiënte manier is om het te doen – roeit veel meer uit dan alleen fictie. Het maakt van ieder boek een moetje, een kans om jezelf te verbeteren en om het meeste uit je tijd te halen. Kunst om de kunst delft het onderspit wanneer optimalisatie het hoogste doel is. Terwijl er uit lezen zo veel plezier te halen is. Ergens denk ik dat we ons dat nog kunnen herinneren. Maar dan moeten we wel eerst berusten in het idee dat niet iedere seconde telt.

Hebban Debuutprijs 2020 voor Viktor van Judith Fanto

De eindjury van de Hebban Debuutprijs 2020 vond dat 'Viktor' alles heeft wat een fijne roman nodig heeft: een welgestelde familie, een zwart schaap, oorlog en tal van onverwachte wendingen. Maar ook op stilistisch vlak is alles in orde: een strakke structuur, de zoektocht naar de eigen identiteit als hoofdthema en een prachtige vertelstijl. Lees hier het volledige juryrapport.

De Hebban Debuutprijs

De Hebban Debuutprijs is een aanmoedigingsprijs voor debutanten georganiseerd door lezerscommunity Hebban.nl en werd in 2016 voor het eerst uitgereikt (toen nog als ‘Hebban Award voor het Beste Debuut’). De Hebban Debuutprijs richt zich op Nederlandstalige literaire fictie, literaire non-fictie, spanning, feelgood en young adult en is de enige juryprijs van Nederland en Vlaanderen met een grote invloed van lezers. Een lezersjury bestaande uit meer dan 100 lezers bepaalt de shortlist. Een professionele jury bestaande uit boekverkopers en Hebban-redacteuren kiest het beste debuut.

Manon Uphoff wint Tzum-prijs voor de mooiste zin van het jaar

Manon Uphoff is de winnares van de Tzum -prijs 2020. Die gaat altijd naar de mooiste zin uit een boek dat het voorgaande jaar is geschreven.

De hare staat in haar veel geprezen roman Vallen is als vliegen (verschenen bij Querido) en luidt:

‘En hier ben ik, kruipend naar die plek die tot vandaag zijn angstparfum van gele orchidee, passiebloem en mest uitwasemt, in een poging te aanschouwen wat ik daar geweest ben: het laatste poppetje in de matroesjka, met de scheef geschilderde kommaoogjes, het poppetje dat je niet kan openen.’

De hoogte van de Tzum -prijs is afhankelijk van de lengte van de zin. Per woord krijgt de schrijver één euro. In dit geval bedraagt de Tzum -prijs 48 euro. Daarnaast ontvangt de schrijver een bokaal.

Jury is lyrisch over zowel die zin als het boek

,,In Vallen is als vliegen laat Uphoff zien dat ze het brede palet aan stilistische mogelijkheden op meesterlijke wijze kan inzetten. De winnende zin begint met ‘En’, zoals zo veel zinnen in het boek (of met ‘Of’) om de gelijktijdigheid van gebeurtenissen en contrasterende emoties te benadrukken, zoals ook het neologisme ‘angstparfum’ een combinatie van ‘gele orchidee, passiebloem en mest’ is”, stelt de Tzum -jury.

En: ,,In het tweede deel van de zin zit een beeld dat wellicht het boek samenvat: de schrijver die op zoek is naar wie zij toen was. De woorden ‘het poppetje dat je niet kan openen’, die de laatste woorden van het hoofdstuk zijn, vormen een schrijnend contrast met het misbruik op de bladzijden daarvoor.” Misbruik, want Vallen is Vliegen is een autobiografisch gestuurde roman over seksueel misbruik binnen het gezin.

Schrijfster El Bezaz overleden

Schrijfster Naima El Bezaz is vorige maand overleden. 

El Bezaz, die opgroeide in Alphen aan den Rijn, debuteerde in 1995 op 21-jarige leeftijd met De Weg naar het Noorden, welke verscheen bij uitgeverij Querido. Haar boek Vinexvrouwen (2010) werd een bestseller, net als de opvolger Meer Vinexvrouwen. Hierin beschrijft ze het beklemmende leven in Nederlandse vinexwijken.

El Bezaz stond bekend als een auteur die in haar boeken seksualiteit en scherpe kritiek op de maatschappij niet schuwde. Na publicatie van haar psychologische roman De Verstotene in 2006 werd ze een tijd vanuit conservatief-islamitische hoek bedreigd. Ze trok zich door de bedreigingen aan haar adres een tijdje terug uit de publiciteit.

De Marokkaans-Nederlandse auteur kampte in de jaren daarna met depressies. Een onderwerp dat terugkomt in haar boek Het Gelukssyndroom (2008), waarin ze schrijft over een Marokkaanse vrouw met psychische klachten. In 2014 nam ze afscheid van uitgeverij Querido en tekende bij Lebowski.

El Bezaz stapte zelf uit het leven. Ze was getrouwd en had twee dochters.

Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem via de chat op 113.nl, of bel 113 of 0800-0113.

Papier hier

Jonge talentvolle kunstenaars creëren samen met bekende schrijvers nieuw werk met gerecycled papier • Met o.a. Carry Slee, Herman Koch, Paulien Cornelisse, Splinter Chabot, Adriaan van Dis en Heleen van Royen • Opening 26 november in de KB, de nationale bibliotheek in Den Haag • In 2021 exposities in tal van openbare bibliotheken door het hele land

Creatief platform MOAM initieert een unieke expositie die kunst combineert met boeken. Zestien jonge kunstenaars uit verschillende disciplines zijn gekoppeld aan zestien toonaangevende Nederlandse schrijvers. In de afgelopen maanden werkten de kunstenaars nauw samen met de auteurs, en creëerden zij werk geïnspireerd op een boek van de auteur. Elk kunstwerk heeft gerecycled papier als basismateriaal.

Papier Hier vestigt de aandacht op de rijkdom van boeken. De kunstwerken zullen bezoekers op een innovatieve manier inspireren en informeren over kunst, boeken en duurzaamheid. Papier Hier zet deze jonge kunstenaars in de spotlight en wijst zowel op het belang van duurzaamheid als het lezen van boeken.

Oprichter van MOAM, Martijn Nekoui: 'Het is enorm bijzonder om de inspiratie van zowel schrijvers als kunstenaars in tweetallen te zien samenkomen! Van de kleurrijke jeugd van Abdelkader Benali tot de griezelige, papieren maskers van Paul van Loon en van papier koken en vervormen met Yvette van Boven tot de typemachine uit de jeugd van Esther Verhoef. Ik ben samen met de partners ongelooflijk benieuwd naar het eindresultaat!'

Dit is de longlist van de Boekenbon Literatuurprijs 2020

 Deze auteurs maken kans op de eerste Boekenbon Literatuurprijs 2020 ter waarde van 50.000 euro:

• Patrick Bassant – De vlinder in de inktpot (Wereldbibliotheek)
• Oscar van den Boogaard – Jachthuis (De Bezige Bij)
• Charlotte Van den Broeck – Waagstukken (Arbeiderspers)
• Stephan Enter – Pastorale (Van Oorschot)
• Maarten ’t Hart – De nachtstemmer (Arbeiderspers)
• Thomas Heerma van Voss – Condities (Das Mag)
• Oek de Jong – Zwarte schuur (Atlas Contact)
• Mensje van Keulen – Ik moet u echt iets zeggen (Atlas Contact)
• Herman Koch – Finse dagen (Ambo|Anthos)
• Marcel Möring – Amen (De Bezige Bij)
• Donald Niedekker – Zo zie je alles (Koppernik)
• Richard Osinga – Wie de rechtvaardigen zoekt (Wereldbibliotheek)
• Jannie Regnerus – Het wolkenpaviljoen (Van Oorschot)
• Koen Sels – Gloria (Het Balanseer)
• Wytske Versteeg – Verdwijnpunt (Querido)

Op dinsdag 29 september maakt de jury de Shortlist van maximaal vijf genomineerde boeken bekend en op donderdag 12 november wordt het winnende boek bekend gemaakt in de Centrale Bibliotheek in Den Haag.

Première boekverfilming "Buiten is het feest"

 De film Buiten is het feest, met in de hoofdrollen Abbey Hoes en Georgina Verbaan, gaat op 28 september in première op het Nederlands Film Festival.

De film is gebaseerd op de roman Maar Buiten is het feest van Arthur Japin, die zich voor het verhaal liet inspireren op het leven van Karin Bloemen.

Buiten is het feest gaat over zangeres Sonne (Hoes), die na de onverwachte dood van haar zus haar nichtje in huis neemt. Om haar te beschermen voor haar biologische vader (Eelco Smits), die de voogdij eist, wordt ze gedwongen te vertellen over haar familiegeschiedenis.

De film is geregisseerd door Jelle Nesna (Carmen van het Noorden).

Distributeur September Film maakte maandag ook bekend dat de films Kom hier dat ik u kus (26 september) en De vogelwachter (30 september) hun opwachting maken op het Nederlands Film Festival.

De leesclub van Nescio

 

Een leesclub die bestaat uit zes vijftien-, zestienjarige jongens, leerlingen 4 vwo, dat moet wel iets bijzonders zijn. En dat is het ook. Jip Steman en Wouter van Wensveen zijn erg enthousiast over wat ze er leren van Jips vader Bas Steman. Nescio bestaat nu één schooljaar, ze hebben zes boeken gelezen, aangedragen door Bas. Maar dat gaat veranderen: binnenkort gaan ze zelf boeken uitkiezen en bijeenkomsten voorbereiden. Jip en Wouter, en Daan Kesseler, Alan Meijer, Sem de Muinck Keizer en Timo Wahl, zijn druk bezig met ‘coming of age’, volwassen worden, en daar zijn de boeken tot nu toe ook op afgestemd (hoewel ook Karel en de Elegast op het menu heeft gestaan). 

Bas leert de jongens zien wat de auteur eigenlijk doet, onder het motto: er valt in een boek geen mus van het dak zonder dat het een betekenis heeft. En ze ontdekken het nu zelf: dat glas rode wijn heeft te maken met het communisme van de hoofdpersoon; dat woord ijspegel dat vijftig bladzijden eerder ook werd genoemd verwijst naar een kil karakter. Zo wordt lezen fascinerend. Ze leren op zoek te gaan naar thema’s, naar hoofdpersonen en sleutelfiguren, naar historische context. En als dan ook nog Adriaan van Dis zelf komt vertellen hoe het lezen van één gedicht ooit zijn leven veranderde, dan gaat literatuur wel voor je leven. Of dat mensen Van Dis aanspreken omdat ze bij allerlei gebeurtenissen in zijn Ik kom terug zelf aanwezig zijn geweest, terwijl die gebeurtenissen compleet verzonnen zijn: geweldig.

De zes boeken die ze hebben gelezen vinden ze allemaal erg goed. Ze willen graag Wij noemen, de ‘expliciete roman’ van Elvis Peeters over een pubergroepje. En De aankomst, de wielerroman van Bas Steman.

Nescio blijft bestaan tot het eindexamen van de jongens, over twee jaar. Daar willen ze natuurlijk graag een mooi cijfer halen. Maar er is niets schools aan de leesclub. Iedere bijeenkomst begint met zelf koken, want dat is gezellig en je hoort het ook gewoon te leren, heeft Bas ze voorgehouden: de leuke meisjes letten daar op.

International Booker Prize voor Marieke Lucas Rijneveld!

Schrijver Marieke Lucas Rijneveld heeft woensdag als eerste Nederlandse auteur voor haar boek De avond is ongemak (The Discomfort of Evening) de vanwege corona uitgestelde International Booker Prize gewonnen.

  

 

De 29-jarige Rijneveld is de eerste Nederlandse schrijver die de shortlist haalde van de prestigieuze, internationale literaire prijs. Rijneveld zei in een videoboodschap bij de bekendmaking door Booker jury-voorzitter Ted Hodgkinson dat ze het een enorme eer vond om de International Booker Prize 2020 te ontvangen. “Ik kan niet anders zeggen dan dat ik zo trots ben als een koe met zeven uiers!” 

Ze won een bedrag van 50.000 pond, te delen met vertaler Michele Hutchison.

De avond is ongemak is het schrijnende verhaal van een gereformeerd boerengezin dat wordt getroffen door de dood van Matthies, de zoon-die-uit-schaatsen-ging-en-verdronk. Het wordt verteld door de ogen van hoofdpersoon ‘Jas’, zijn tienjarige zusje dat niet mee mocht en zich sindsdien verschanst in haar jas – met twee padden in een emmer en Dieuwertje Blok, de ‘krullenmevrouw’ van het Sinterklaasjournaal als enig licht in de duisternis – in een ontsporend gezin en een ontsporend verhaal.

Van De avond is ongemak (Atlas Contact, eerder bekroond met de AVN Debutantenprijs en de Peter van Straaten Psychologieprijs) zijn in Nederland en België al 80.000 exemplaren verkocht. Het is in 21 landen in vertaling verschenen. De Engelse vertaling The Discomfort of Evening verscheen afgelopen maand en nam het op tegen vijf andere boeken.

Vertaler Michelle Hutchison liep bij het het vertalen op tegen de soms gruwelijke scènes in Rijnevelds roman. “Als vertaler ben je de trouwste lezer van het boek. Je leest het diverse keren om tot de diepte te komen. En als je dat met deze scènes doet, kruipen ze echt onder je huid. Zeker die waar kinderen met elkaar experimenteren. Erg wrede scènes. En heel veel verdriet. Een van de grote thema’s in het boek is hoe na de dood van een kind een gezin uit elkaar valt. Ieder lid van dat gezin zoekt een eigen manier om met dat verdriet om te gaan. Het is een heel krachtig boek, dat je niet loslaat. Ik vond het een krachtig debuut en zag ook meteen de internationale mogelijkheden.” 

Natuurlijk aanwezig in onze mediatheek:-)