Raoul de Jong over zijn Boekenweekessay: Boto Banja

Raoul de Jong ziet in het thema (ik ben alles) ‘een prachtige kans om lezers mee te nemen op avontuur van de Groningse klei naar Caraïbische stranden, op zoek naar een ongehoord verhaal dat de kracht heeft om iedereen te laten dansen.’ In Boto Banja neemt Raoul de Jong ons mee op zijn zoektocht naar een geheim genootschap van ondeugende schrijvers die hun stemmen lieten klinken – of de wereld daar nou klaar voor was of niet. Op een ochtend wordt Raoul de Jong wakker met het besef: ik moet varen. Hij vindt een schip dat hem van de Dominicaanse Republiek naar Curaçao kan brengen, een route die vele slaafgemaakten destijds in omgekeerde richting aflegden. De Jong reist in de voetsporen van Anton de Kom en diens tijdgenoten. Zij, veelal nazaten van slaafgemaakten, staken in de eerste helft van de vorige eeuw als vrije mensen zeeën en oceanen over om hun plek in de wereld op te eisen. Langzaamaan ontwaart De Jong de contouren van een geheim genootschap van dansende schrijvers, die weigerden zich te laten beperken door de rol die de wereld voor hen had bedacht. Ondeugende eenlingen die, als je goed kijkt, niet alleen staan maar onderdeel zijn van een groots netwerk van verhalen, rituelen, geschiedenissen en dromen. Wat kunnen wij van hen leren over wat het betekent om een vrij, onbegrensd mens te zijn en over hoe we dat, ondanks de grenzen die de maatschappij soms voor ons opwerpt, kunnen blijven?